Adwent rozpoczyna się 27 listopada. Przygotowuje nas do świąt Bożego Narodzenia oraz powrót Zbawiciela na ziemię. Na adwent składają się cztery niedziele adwentowe. W okresie tym, kapłan zakłada do Mszy świętej ornat, czyli szatę w kolorze fioletowym, symbolizującym czas pokuty i przygotowania się do pojednania z Synem Bożym.
W czasie adwentu są organizowane msze poranne ku czci Maryi Panny, na pamiątkę zwiastowania przez Archanioła Gabriela, że zostanie Matką Bożą, są to tak zwane roraty i są odprawiane o wschodzie słońca. W czasie mszy świętej roratnej zapala się specjalną świece „roratkę”. Msza roratna jest odprawiana w każdy dzień powszedni. W tych czasach są one także organizowane wieczorem ze względu na udział dzieci i młodzieży, które niekiedy przynoszą ze sobą oświetlone lampiony. W pierwszą niedzielę adwentu rozpoczyna się nowy rok liturgiczny. Adwent można podzielić na dwa okresy: od początku adwentu do 16 grudnia czas oczekiwania na powtórne przyjście Jezusa Chrystusa, a od 17 grudnia do 24 grudnia przygotowania do narodzenia Zbawiciela. Wieniec adwentowy powinien składać się z wiecznie zielonych roślin, w tym okresie najlepiej nadają się gałązki drzew iglastych: sosny, świerku, jodły. W wieńcu umieszczamy pięć świec, każda z nich ma swoje znaczenie i jest tam z powodu czterech niedziel adwentu, piątą świecę zapalamy w czasie wieczerzy wigilijnej. Każda świeca ma swoje szczególne znaczenie: Pokoju, Wiary, Miłości, Nadziei, Bożego Narodzenia.
Słowo adwent pochodzi od łacińskiego słowa advenio – przychodzić. Uroczystość pojawiła się w Rzymie ok. 336 r., wyznaczony został na dzień 25 grudnia. W tym dniu, w cywilnym kalendarzu rzymskim, obchodzono Dzień Narodzin Słońca Niezwyciężonego. Pewne jest, że przed 354 r., Boże Narodzenie pojawiło się w kalendarzu, zredagowanym przez sekretarza pap. św. Damazego. Pierwsze wzmianki o przygotowaniach do Bożego narodzenia pochodzą z Galii i Hiszpanii. W Rzymie adwent wprowadzono w VI w., trwał sześć tygodni, od pontyfikatu św. pap. Grzegorza Wielkiego — już cztery tygodnie.
Należy wskazać, że w istocie Adwentu leży odbudowa i kształtowanie właściwej relacji z Bogiem i z drugim człowiekiem, a przede wszystkim przywrócenie Boga w centrum naszego życia. Naszym świadectwem wiary powinno być nasze życie osobiste. To właśnie my, chrześcijanie, ludzie wierzący, pracodawcy i przedsiębiorcy mamy być dla świata wzorem. Poprzez naszą wiarę, postawę oraz propagowanie właściwego systemu wartości, powinniśmy przyciągać innych do Kościoła Katolickiego. Czas Adwentu winny być wykorzystany do refleksji; refleksji nad sobą, nad tym, jak postępujemy wobec ludzi z naszego otoczenia, ale też co powinniśmy zmienić w sobie, by stać się lepszymi wersjami samych siebie.
Źródło tekstu:http://onrkujawy.pl/adwent-czyli-czas-przygotowanie-swiat-bozego-narodzenia/
---
