📅 W dniu 8 czerwca, minęła 38 rocznica śmierci Jana Jodzewicza, urodzonego 18 maja 1898 roku.
📜 Był jednym z sygnatariuszy deklaracji ideowej Obozu Narodowo-Radykalnego w 1934 roku. Pośród owych twórców Idei Narodowo-Radykalnej, z Komitetu Organizacyjnego znaleźli się: Jan Mosdorf, Władysław Dowbor, Mieczysław Prószyński, Jerzy Czerwiński, Jan Jodzewicz, Wojciech Zaleski, Tadeusz Gluziński, Tadeusz Todtleben.
Jako struktury Brygady Zagranica w całości stacjonujące na obczyźnie, zajmujemy się poszukiwaniem 15 Działaczy przedwojennego Obozu spoczywających na emigracji.
Mamy odnalezionych 5, z czego trzech wymienionych powyżej Kolegów:
📢 Jan Jodzewicz, którego rocznicę śmierci obchodzimy w dniu dzisiejszym.
Spoczywa w Londynie, mamy pod opieką miejsce spoczynku naszego Kolegi, które odrestaurował Działacz Brygady Zagranica – Oddziału Anglii, Kol. Adam, który stacjonuje w Londynie.
📢 Wojciech Zaleski,
spoczywa w Madrycie, zajmuje się Jego miejscem spoczynku nasz Działacz Kol. Hubert
📢 Tadeusz Gluziński,
spoczywa w Budapeszcie, gdzie grób jest pod opieką naszych węgierskich Braci z HVIM’u. Za co jesteśmy wdzięczni!
Przybliżając natomiast bogatą w aktywizm narodowy w naszej opinii postać Jana Jodzewicza.
👉 Absolwent Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego w Warszawie i Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego.
– Posiadał wykształcenie prawnicze.
👉 Był działaczem polskiego ruchu narodowego.
– Również był Działaczem „Organizacji Polskiej”.
👉 Jako ochotnik wstąpił do Wojska Polskiego w 1920 roku.
– Był również wiceprezesem Narodowego Związku Młodzieży Akademickiej w latach 1921-1922. Po jego przekształceniu w Związek Akademicki Młodzieży Wszechpolskiej – przewodniczącym rady naczelnej (jako p.o.) w latach 1923-1925.
👉 W czerwcu 1934 roku został aresztowany na mocy prześladowań narodowców, po zabójstwie Bronisława Pierackiego.
– Był więźniem w Berezie Kartuskiej.
👉 Walczył we wrześniu 1939 roku. Okres okupacji spędził w niemieckich obozach.
– Po wojnie działał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Przez wiele lat pracował jako redaktor techniczny „Dziennika Polskiego” w Londynie. Jest jedną z wymienionych osób jako fundator POSK – Polskiego Ośrodka Społeczno-Kulturalnego.
🕯️Zmarł w 1985 roku w Londynie, gdzie jest pochowany.
🟢 Pielęgnujemy powyższym pamięć o wymienionych Kolegach, co zaliczamy do narodowego obowiązku, wyszczególniając dziś Jana Jodzewicza, którego rocznicę śmierci obchodzimy. Idea w nas wiecznie żywa!
To właśnie przedwojenni działacze Obozu przetarli szlaki, którymi my jako nacjonaliści XXI w winniśmy podążać. Reprezentując wartości tamtych czasów w zepsuciu moralnym teraźniejszości.
📃 „Ostatni list zakończyłem zapowiedzią, ten następny będę się starał poświecić omówieniu kryzysu, jaki przeżywa nasza emigracja. Kiedy niedawno stało się wiadome, te któraś z kolei próbę zjednoczenia politycznego, podjęta tym razem przez gen. prof. dr. M. Kukiela nie dała wyniku. Staje przed nami pytanie, czy w ogóle jest możliwe zjednoczenie na płaszczyznach, na których było dotychczas podejmowane. I czy sprowadzanie zagadnienia rozbicia politycznego emigracji tylko do winy ludzi odpowiedzialnych formalnie za doprowadzenie do konsolidacji politycznej. Jak się tym często można spotkać, nie jest zwężaniem tego zagadnienia, przyczyny zaś, czy nie tkwią znacznie głębiej? Pozornie mogłoby się wydawać. To wszystko powinno łączyć ludzi, którzy zostali na obczyźnie. Aby swe siły poświęcić walce o cel tak prosty i jasny, jak odzyskanie wolności Ojczyzny. Ale kiedy siły nasze są przytem tak małe, a zadania tak wielkie. Wydawać się mogło, nic nie powinno stawać na przeszkodzie, aby je starać się zwiększać przez wspólne działanie. Ale skoro stoją przed nami ważne rozstrzygnięcia, jaką najlepszą drogę wybrać do wspólnego wszystkim celu, gdyż, choć cel jest jasny, droga nie jest ani prosta, ani łatwa i nikt jej za nas nie znajdzie, cały wspólny wysiłek winien być skierowany do jej szukania.
Że wreszcie, gdy wszystkie zdawałoby się względy, wszystkie formy, wszystkie interesy partykularne powinny zejść na plan dalszy wobec głównego celu i te to wszystko, co nas w przeszłości dzieliło, winno stać się ostrzeżeniem, żeby nie powtarzać raz już zrobionych błędów, a nie tytułem do większych praw, czy namiastką brakującego programu działania na przyszłość, tym co dzieli skłócone obozy emigracyjne nie może być właśnie spór o przeszłość i związana z tym walka o formy, w ja- kich działanie ma się odbywać. Kiedy zacząłem zastanawiać się, jak do tego doszło, uświadomiłem sobie, że trzeba by właściwie napisać coś w rodzaju najnowszej historii Polski, poczynając co najmniej od daty odzyskania niepodległości w 1918 roku, żeby móc odpowiedzieć na to pytanie. Więcej nawet, bo trzeba by opisać wydarzenia z tego okresu widziane oczami narodowca, ludowca, chadeka czy piłsudczyka, żeby móc zrozumieć obciążenia historyczne osób dziś działających i wpływ tego obciążenia na ich obecne działanie. Trzeba by dodać do tego rozprawę na temat charakteru narodowego Polaków oraz genealogii partyj, jako wyrazu przemian politycznych, społecznych, gospodarczych i kulturalnych przynajmniej z jakichś ostatnich lat pięćdziesięciu. Żeby za obraz był mniej więcej całkowity, trzeba by umieścić to na tle przemian w tym czasie w Europie i w świecie, starając się znaleźć ich wpływ na sprawy polskie i wzajemny stosunek, a na zakończenie uzupełnić to szczegółową analizą oddziaływania na polskie życie tego, co się nazywało tajnymi siłami, czy obcymi agenturami, a o czym w gruncie rzeczy więcej mówiono niż wiedziano.”
